Demokratska partija socijalista sa svojim medijskim eksponentima, kojima su se odnedavno priključile i Vijesti, izgubile su svoju kartu izazivanja podjela među narodom Crne Gore pa su pokušali da naprave novu tačku razdora – ovog puta u srpskom narodu.
Naime, koordinisanom medijskom kampanjom optuživali su srpske političare da idu „na raport“ u Beograd, iako je, kako je naš portal više puta pisao, to događaj od prije mjesec i više dana. Sve je nastavljeno napadom na predsjednika opštine Nikšić što je na jednom slavlju za Srpsku novu godinu pjevao pjesmu „Od Glave Zete do grada Spuža“.
I pored očekivane reakcije političkog bloka bliskom Milu Đukanoviću, „uskomešali“ su se i tzv. „građanski Srbi“ kojima su ove stvari itekako zasmetale. Ponovo se pokrenula priča među srpskim narodom oko toga kome je matica Beograd a kome Crna Gora, nastavlja se mržnja prema Srbiji i potenciranje crnogorske nacije kao one koja je odvojena od Srbije.
Time faktički priznaju da su potpali pod društveno politički uticaj Jevrema Brkovića, Miroslava Ćosovića, Novaka Adžića i ostalih protagonista crnogorske nacije po modelu Sekule Drljevića. Mržnja prema Srbiji se očigledno primila i među samim Srbima u Crnoj Gori koji žele da diktiraju svoju posebnost u odnosu na Srbe iz Srbije i Republike Srpske a samim tim su na korak do prihvatanja zastave Ranka Krivokapića i Drljevićeve himne.
A koliko je to pogubno po srpski narod, bespotrebno je i govoriti. Upravo je i Aleksa Šantić kazao u svojoj pjesmi „svud gdje je srpska duša koja, tamo je meni otadžbina moja“. Upravo to mora biti misao srpskog naroda, ma otkud on dolazio. Nije Crna Gora ništa posebnija od bilo koje druge srpske zemlje. Normalno je, istina, da se više voli ona odakle je taj Srbin, ali to ne može prerasti u mržnju prema Srbiji i Beogradu samo zato što tamo žive Srbi koji im „nisu po mjeri“.
