Apriliski rat 1941. godine u Boki kotorskoj je bio kratak i žestok. Nemačka i italijanska avijacija u talasima su napadale brodove Ratne mornarice Kraljevine Jugoslavije, ali bez uspeha.
Maskirani i sakriveni u četiri zaliva, brodovi su bili teška meta. Sa obale ka moru branila ih je gusta PVO vatra kraljevske vojske, dok su Lovćen i Orijen flotu zaklanjali sa kopna.
Gubici u brodovlju Kraljevske mornarice su bili beznačajni. Ipak, ono što što nisu ostvarili ratnom mašinerijom, nacisti su uspeli propagandom.
Dezinformisani i uplašeni radio-programom Zagreba, oficiri mornarice (najviše je bilo Hrvata i Slovenaca), „shvatili su“ da se brodovima ne mogu probiti do Sredozemlja preko Otrantskih vrata i masovno su napuštali jedinice. Ipak, nisu se svi uplašili.
Đorđe Mitrović, oficir mornarice Kraljevine Jugoslavije odbio je da se preda Nemcima i Italijanima tokom invazije na našu zemlju.
Preuzeo je komandu nad podmornicom imena “Nebojša” pa je preko Grčke otplovio u Egipat. Nakon 10 dana borbi i plovidbe, uspešno je uplovio u Aleksandriju 27. aprila 1941. godine i dao se na raspologanju savezničkim trupama.
Đorđe Mitrović je u Aleksandriji završio britanski padobranski kurs i jedno vreme je služio na britanskom bojnom brodu.
Kraj Drugog svetskog rata dočekao je kao vojni izaslanik kraljevske vlade u Rimu. Odlazi u Kanadu, gde je 1946. godine plovio kao kapetan broda na jezeru Ontario, posle čega je do penzionisanja 1970. godine radio u firmi za proizvodnju optičkih instrumenata.
Te godine se vraća u Jugoslaviju i umire nakon šest nedelja po povratku u rodni Beograd, gde je i sahranjen.
