Srbija
Karađorđe je porijeklom iz Doljana kod Podgorice!
Mnogo je teorija o Karađorđevom porijeklu, a ovaj put ćemo u tom kontekstu vidjeti kakva je saznanja imao istoričar Milenko M. Vukićević koji je 1907. i 1912. godine u Beogradu objavio dvije kapitalne knjige o Karađorđu, u izdanju Državne štamparije Kraljevine Srbije
Knjige o Karađorđu istoričara Milenka Vukićevića, jedna je objavljena 1907. a druga 1912. godine
Kraj 17. i prva polovina 18. vijeka ispunjeni su velikim pokretima u narodu srpskom, koji su nastali zbog ratova vođenih između Austrije i Turske (1688-1739). Za vrijeme ovih pokreta, desile su se i one dvije velike seobe srpskog naroda u Austriju. U vrijeme druge seobe, mnoge su porodice od Vasojevića, Kuča, Klimenta, Bratonožića i drugih brdskih i metohijskih plemena krenule zajedno sa patrijarhom Arsenijem IV. Neke od tih porodica pređu preko Save i nastane se u raznim krajevima, a druge se zadrže po zapuštenim zemljama Beogradskoga pašaluka.
U vrijeme ovih preseljavanja srpskoga naroda preselili su se i Karađorđevi preci. Kada je to tačno bilo, danas je to teško odrediti, jer osim predanja nemamo drugih podataka. Da bi se ma i približno moglo odrediti vrijeme kad su preci Voždovi došli u Beogradski pašaluk, treba najprije znati od kojega su plemena i gdje su živjeli prije dolaska u Beogradski pašaluk.
Među potomcima Karađorđeva strica Mirka, koji danas žive u selu Mramorcu (Smederevski okrug), postoji predanje da je Karađorđev deda došao iz Vasojevića. Ovako je predanje zabilježio još Sima Milutinović Sarajlija negdje prije 1825. godine, kada je napisao pjesmu „Čestitost“ u kojoj se pjeva: O Viševci, prevaznosite se / Roditeljem jedinstvena Serba / Vjekovima zateščanog jedva / Baičevo l’ dočajalo Boška / Na usrdno i sobratstva krilo / Porođena Vasojević’ sinom Serbom Petrom Nape pitomcem / I Maricom Artemide Nimfom.
Osim porodičnih tradicija i ovog pomena u Sarajlijinoj pjesmi, postoji i jedan pisan podatak o porijeklu predaka Karađorđevih, a to je diploma vladike Petra II Petrovića od 21. decembra 1840. godine, kojom se takođe tvrdi da su Voždovi preci od Vasojevića.
Međutim, ima predanja među Arbanasima u Metohiji i među srpskim plemenima u Brdima u kojima se kazuje kako su Karađorđevi preci iz Kuča. Ovdje ćemo navesti ono što je najvjerovatnije.
Po kazivanju najstarijih ljudi u Crnoj Gori oko Podgorice, preci Karađorđevi stanovali su u Doljanima. Česti bojevi između Kuča i podgoričkih Turaka, zatim mnogo nasilja koja su činili podgorički Turci čestim ispadima iz Podgorice, nagnaše doljanske stanovnike da ostave svoja sjedišta i da se rasele odande. Jedan dio tih stanovnika ode i naseli se u selo Vranj blizu Mataguža, među njima i Karađorđevi preci.
Još predanje veli da su preci Karađorđevi, dok su živjeli u Doljanima, slavili Svetog Nikolu, pa preselivši se u Vranj, počnu slaviti Svetoga Klimenta. Ovako se još i danas pripovijeda u okolini Podgorice i u selu Vranj.
A da je Karađorđe starinom iz sela Vranj, čuo je u Crnoj Gori i zabilježio još 1875. godine g. Ljuba Kovačević, ministar u penziji, dodajući tome da Vranjani slave Svetoga Klimenta. Sela Vranj i Mataguž nalaze se na sjeveru od Skadarskog jezera, a na istoku od crnogorske granice nema ni sat.
Kada su se iz sela Vranj selili preci Voždovi i kud su otišli, gdje su se zadržali do nisu došli u Beogradski pašaluk, takođe je teško reći. U Metohiji pominje se selo Mačetevo kao da su tamo nekad živjeli preci Đorđevi. Po tom predanju, oni su ostavili selo Mačetevo zbog nasilja turskog, i morali su otići odatle u Beogradski pašaluk.
Njihov dolazak u Beogradski pašaluk mogao je biti za vrijeme rata Austrije s Turskom 1737. do 1739. godine – kad ono postradaše Brđani, jer na poziv patrijarha Arsenija Četvrtog bjehu se digla na oružje: Kuči, Vasojevići, Bratonožići, Piperi i Klimenti. Ali, kako im obećana pomoć od starne austrijske vojske ne dođe, to Turci napadnu njihove krajeve. Tom prilikom Brđani postradaju, te se mnogi rasele, a mnogi pređu u Metohiju.
O tome se nalazi i jedna savremena bilješka, koja glasi: „Hodo-paša Mahmutbegović skupi veliku vojsku i pođe na Kuče ne opravi ništa no izgubi mnogu vojsku i pogibe 53 Podgoričanina u Ledine u kulu Rašovića. I te godine, pohara Mahmut-paša Vasojeviće i porobi i pregna u Metohiju.“
Vasojevići kad dođu u Metohiju izmiješaju se sa Klimentima koji su okolinu Prizrena, Peći, Đakovice i Dečana naselili 1708. godine, pošto su ih Turci prognali sa Cijevne.
Tako je moguće da su Karađorđevi preci, možda u vrijeme te seobe Vasojevića, prešli u Metohiju i naselili se nedaleko od Prizrena u selo Mačetevo, pa se otuda preselili u Beogradski pašaluk.
Kako ima još mjesta idući niz Ibar, koja se pominju kao mjesta odakle je deda Voždov, to je moguće da su Karađorđevi preci, silazeći s Brda ili iz Metohije, još negdje se zadržavali, prije nego što su došli u Beogradski pašaluk.
Iz zabilješki Milana Kizmića, seljaka iz Mramorca, koje se nalaze u Državnom arhivu, vidi se da se Karađorđev deda Jovan negdje prve polovine 18. stoljeća naselio u Beogradski pašaluk, u Kragujevačku nahiju, u selo Viševac.
iz knjige „Život Karađorđa“, Alfreda Vignerona, objavljene 1848. godine