Društvo
Hoće li Dritan Abazović i Ranko Krivokapić vratiti u Podgoricu srpskog ambasadora
Kompletna garnitura, ne samo ministar vanjskih poslova, Vlade Crne Gore sastajali su se prethodnih dana sa ambasadorima država Zapada ali i regiona kako bi obezbijedili podršku njihovih država za operativni rad njihovih resora i potencijalno uvođenje investicija, kako su neki i najavili.
Tako se premijer Dritan Abazović nedavno sastao sa ambasadorom Turske, ministarka ekologije, prostornog planiranja i urbanizma Ana Novaković Đurović sa njemačkim ambasadorom, ministar poljoprivrede Vladimir Joković sa ambasadorkom SAD-a… niz je neprestan.
Ipak, ono što jeste donekle i tužno jeste što se niko od njih nije sastao sa ambasadorom Srbije koja važi za bratsku zemlju Crnoj Gori, iz razloga što je ambasadora Vladimira Božovića protjerala vlada Duška Markovića, a vlada Zdravka Krivokapića nije željela da povuče tu odluku, već je od Srbije tražila da se pošalje „neki drugi ambasador“ ne poštujući ni u kom slučaju diplomatske protokole koje ovakvi slučajevi moraju da posjeduju.
Ambasador Božović je proglašen za „personu non grata“ od strane tadašnjeg ministarstva vanjskih poslova na čelu sa ministrom Srđanom Darmanovićem. Oni su tad donijeli odluku da ambasador Božović bude protjeran iz Crne Gore jer se „kontinuirano miješa u unutrašnje stvari Crne Gore, kao i da su mu izjave nespojive sa diplomatskim standardima“.
„Juče je ambasador Božović nelegalnu i nelegitimnu Podgoričku skupštinu 1918. nazvao ‘oslobođenjem’ i ‘slobodnom voljom’ crnogorskog naroda, čime je još jednom, na najdirektniji način, omalovažio državu koja mu je dala diplomatsko gostoprimstvo“, naveli su tad u saopštenju.
Božović je u petak rekao da „velika i slavna Mojkovačka bitka, kao primer hristolike žrtve za svog bližnjeg i za slobodu, bila je uvod u oslobođenje Crne Gore i Podgoričku skupštinu, kao slobodan izraz narodne volje za ujedinjenje sa bratskom Srbijom“.
Tvrdi se i da je Božović tako „unizio“ Skupštinu Crne Gore, koja je 29. novembra 2018. usvojila Rezoluciju o poništenju odluka Podgoričke skupštine kojima je, kako tvrde, ukinut dotadašnji suverenitet države.
Ipak, ovo samo ide u prilog činjenici da je crnogorski narod podijeljen po svim šavovima i da je DPS jednostrano radio u korist samo jedne grupacije i u kontinuitetu omalovažavao srpski narod u Crnoj Gori. Upravo se Srbi iz Crne Gore slažu sa Božovićevom izjavom i oni ne slave nestanak Crne Gore već su klicali ujedinjenju dvije bratske, srpske države. Revizija istorije koju je konstantno sprovodila DPS diktatura, a što je djelimično nastavila i vlada Zdravka Krivokapića definitivno ima za cilj protjerivanje svega srpskog iz crnogorske slavne istorije, makar gledajući sa „pro-srpskog“ stanovišta.
Ipak, ukoliko bi zašli u diplomatski protokol, vanjsku politiku i domen dobrosusjedskih odnosa, sramota je Crne Gore što nije povukla odluku o protjerivanju ambasadora Božovića, a što je uporno odbijala vlada Zdravka Krivokapića, konkretnije ministar vanjskih poslova „Srbin-Crnogorac“ Đorđe Radulović. Uporno odbijanje da se uvaži zahtjev Srbije da se Božović ne tretira kao protjerana osoba samo je doprinio pooštravanju odnosa između Podgorice i Beograda, iako su građani Crne Gore masovno glasali da se ti odnosi poprave po svaku cijenu.