Na sličan način je čestitao i predsjednik Crne Gore Milo Đukanović koji takođe nije čestitao Vaksrs patrijarhu Porfiriju, ali to njegovoj anticrkvenoj biografiji nije čudno. Đukanović je naime čestitao Vaksrs samo sveštenstvu, vjernicima i svim građnima pravoslavne vjeroispovjesti.
Bečić i Krivokapić uporno čestitaju mitropolitu i vladikama, patrijarha izbjegavaju
Ono što više „bode oči“ u svoj ovoj priči jesu čestitke Bečića i Krivokapića koje su zapale za oko crnogorskoj javnosti, gdje njih dvojica, iako se predstavljaju kao vjernici koji se zalažu za vjerska prava, ipak potajno priželjkuju tzv. Pravoslavnu crkvu u Crnoj Gori čiji je ideolog Demokratska partija socijalista.
Ne ulazeći u domen vjere koji je svakako intimna stvar pojedinca, sa pozicije visokog državnog funkcionera na kojoj se Krivokapić i dalje nalazi, osnovno je znati da se Vaskrs čestita i patrijarhu, pored vladika koji služe u teritorijalnim granicama Crne Gore, iako možemo biti i više nego svjesni da Krivokapić to itekako dobro zna, da je Srpska pravoslavna crkva institucija koja nadilazi državne granice. Ipak, i pored toga, Krivokapić i Bečić izbjegavaju da čestitaju patrijarhu Porfiriju, a ne postoji drugi razlog ove abnormalnosti od priželjkivanja autokefalije.
Najveći teret ovdje nosi suštinski Zdravko Krivokapić, obzirom da je to čovjek koji je prije 30. avgusta bio jako blizak Mitropoliji crnogorsko-primorskoj Srpske pravoslavne crkve, a koji je bio i redovan profesor na cetinjskoj Bogosloviji. Ovakva konstantna izbjegavanja čestitke i srpskom patrijarhu, naročito sad za Vaskrs, a prethodno i za Božić, predstavljaju ogroman minus za profesora, koji za sebe tvrdi da je vjernik. Dobro Krivokapić zna i izreku svetih otaca – ni mučenička smrt neće opravdati grijeh raskolnika, pa bi mogao sledećeg puta da obrati pažnju kad čestita ovako veliki vjerski praznik.
Slično može važiti i za lidera Demokrata Aleksu Bečića koji je početkom litija kalkulisao sa svojom partijom da li da izađe i podrži litije protiv Zakona o slobodi vjeroispovjesti 2020. godine, ali obzirom da je i Marko Milačić, takav kakav je, veći vjernik od njega, nećemo se previše osvrtati na „lijepog, mladog i pametnog evroatlantskog miljenika“. Kad je mogao iz čestitke i da zaboravi dvojicu vladika čije su eparhije u Crnoj Gori, dovoljno je rečeno.
Trojac Krivokapić-Bečić-Đukanović ovim „sitnicama“ a u suštini jako bitnim stvarima po Crnu Goru i po jedinstvo Srpske pravoslavne se ponašaju gotovo istovjetno. Promoteri autokefalne „Pravoslavne crkve u Crnoj Gori“ oličeni u liku i djelu Mila Đukanovića su očigledno dobili i saradnike koji su dobro prikriveni među vjernicima Srpske pravoslavne crkve i koji silu na sramotu promovišu crkveni separatizam kroz ovakve objave, koje na prvi pogled izgledaju bezazleno, ali ipak u njima leže prave namjere ovih visokih društvenih aktera.
Jako je bitno da pravoslavni narod u Crnoj Gori, narod koji je ostao vjeran Srpskoj pravoslavnoj crkvi prepozna ove društveno političke aktere na vrijeme i da sazna njihove prave namjere koje kriju „kao zmija noge“. Srpski narod Crne Gore je 2020. godine jasno rekao šta misli o bilo kakvom miješanju u crkvena pitanja i o jedinstvo Srpske pravoslavne crkve. Jasno su otjerali Mila Đukanovića u političku prošlost – čim je dotakao SPC. Mogu i vas, vrlo lako.
