Međutim, u vreme Petra Velikog i pre njega, niko od ruskih careva nije gradio moćnu pomorsku silu. Rusija se oslanjala na svoje ogromne reke, majku Volgu, Don, Dnjepar itd. koje su predstavljale krvotok i “autoputeve” povezujući ogromne ruske stepe i prostranstva.
Kako bi izgradio svetsku pomorsku silu, Petar Veliki se fokusirao na osiguravanje luka na Crnom moru, Baltiku i Pacifiku, kao i izgradnju novih. Sam se posvetio izgradnji ruske ratne mornarice i naučio pomorski zanat, navigaciju, mornaričku ratnu veštinu, taktiku itd. Svoju prestonicu je zato na primer iz Moskve preselio na Baltik i osnovao grad koji će nositi ime po njemu Sankt Peterburg.
Međutim, za pomorsku silu ruskom caru su bili potrebni admirali i sav mornarički oficirski kadar, a najveća znanja u obuci mornaričkih oficira posedovale su zapadne zemlje sa kojima je Petar Veliki ili ratovao ili u njih nije imao poverenja.
Zato se veliki ruski car obraća Srbinu iz Perasta Marku Martinoviću, koji je bio jedan od najpoznatijih svetskih pomoraca u svoje vreme. Martinović je sa svojim brodogradilištem bio najbogatiji Bokelj i imao je sve uslove za školovanje prvih ruskih admirala i mornaričkih oficira.
I tako ruski car Petar Veliki uspostavlja kontakt sa Markom Martinovićem 1698. godine i oni zajedno, preko mletačkog Senata, uspevaju da dobiju dozvolu da car pošalje 17 ruskih plemića u srpsku Boku, koji bi se u Perastu školovali i dobili obuku kao prvi ruski mornarički oficiri i admirali. Tada je u Perastu otvorena jedna od prvih priznatih pomorskih škola na svetu.
Iz te srpske mornaričke škole izlaze i prvi ruski školovani moreplovci, na čijim ramenima počiva najmoćnija ruska mornarica.
